6. De Gang naar het Altaar

Aan het begin van de Heilige Mis klinkt de sacristieklok en de priester gaat naar het altaar.

De Sacristieklok

Zo veelvuldig de taal van klokken is, zo roepen zij altijd op tot opmerkzaamheid. Zij worden geluid als "doodsklok"en om de feestvreugde aan te kondigen, om op te roepen tot de Heilige Mis, tot het lof of voor het bidden van het angelus, of om het naderen van onheil aan te kondigen en tot gebed te manen. Tot eretekenen worden zij als zij op het moment van de consecratie klinken of als de bisschop onder feestelijk gelui het dorp binnengaat.

Ook de sacristieklok roept op tot opmerkzaamheid. Zodra zij klinkt staan de gelovigen op, omdat zij met de ogen van het geloof in de priester Christus zien.

Wat er met 'eer' bedoeld wordt kan het beste aan de hand van een voorbeeld verduidelijkt worden. In een dorp was er ter gelegenheid van de Heilige Antonius een feestelijke processie. Men nam een kleine ezel en bevestigde op de rug van het dier een feestelijk versierde ombouw met het beeld van de heilige. Als de ezel door de straten trok, werden de klokken geluid. De mensen stonden stil en bogen, zodra de ezel in hun buurt kwam. Wat zal de ezel gedacht hebben? Dat die eer hem zou gelden?

Zo ook gelden alle tekenen van eer die de priester in de liturgie bewezen wordt, niet zijn eigen persoon. Hij neemt ze plaatsvervangend aan voor diegene die hij vertegenwoordigt en hij zou werkelijk een ezel zijn als hij zichzelf iets zou inbeelden. Waar hij ook deze eer ontvangt, moet hij zich in deemoed bewust zijn, hoe hoog de eis is die aan zijn persoonlijke levenswandel wordt gesteld, gelet op zijn priesterlijke waardigheid.

De Gang naar het Altaar

De intocht gebeurt altijd in de vorm van een geordende processie. Daarbij is de uiterlijke weg afbeelding voor de innerlijke weg, want nog veel meer dan de lichamelijke aanwezigheid komt het aan op de bewuste en innerlijke deelname aan het eucharistisch offer. Priester en volk moeten niet uiterlijk, lichamelijk aanwezig zijn, maar innerlijk geheel bewust zich naar het altaar begeven.

Met het oog op dit doel is het zeer waardevol dat gelovigen niet net op tijd de kerk binnenkomen, maar al voor het begin van de Heilige Mis enige minuten gebruiken voor hun persoonlijke voorbereiding. Zo krijgt men veel meer afstand tot de dagelijkse beslommeringen en wordt voortgezet wat men bij het betreden van de kerk en het nemen van het wijwater al symbolisch is begonnen. Hoe rustiger de ziel is, om zo vrijer zal zij zich kunnen verheffen, hoe meer men innerlijk erbij is om zo rijkere vruchten mag men verwachten van de deelname aan het Heilig Misoffer.