HOME

Automatic translations select here your language

Een korte bloemlezing over pedofilie

door: Sjaak Oostveen, eerder verschenen d.d. 17 december 2010 op www.Catholica.nl

Op grond van onderstaande korte bloemlezing kan worden vastgesteld dat vele politici van linkse en links, liberale huize, de Coornhertliga, COC, NVSH etc. er naar streefden, veelal zelfs tot het fanatieke toe, de pedofilie uit het strafrecht te krijgen. Men kan zich gerede afvragen wat nu precies de drijfveren zijn geweest achter dit veelal fanatieke streven. Wie is daarbij überhaupt gebaat? Vanuit het oogpunt van Brongersma (PvdA) kan men dit eenduidig duiden, doch wat al die anderen betreft, welke drijfveren hebben daarachter gezeten? Hoe kan het dat zij hele generaties kinderen hebben willen opofferen aan de bevredigingslust van volwassenen? Dit is onvoorstelbaar!

Een overzicht sedert de aanvang zestiger jaren.

• De COC geeft in 1960 de brochure ”Pedofilie” uit, auteur Brongersma. Brongersma is in de jaren ’50 veroordeeld voor pedofilie. Dit was toendertijd voor de PvdA aanleiding om hem te schrappen als lid van de PvdA fractie van de Eerste Kamer. Later wordt Brongersma echter weer in de PvdA in ere hersteld en zit hij jarenlang, tot aan zijn pensionering, in de PvdA fractie van de Eerste Kamer (1963-1977). In deze COC-brochure pleit Brongersma voor het niet meer strafbaar stellen van pedofilie.
• De NVSH [Nederlandse Vereniging voor Seksuele Hervorming], die in 1966 zelfs 220.000 leden telde, verkondigde toen en doet dit nu nog steeds dat de pedofilie een normale variant is onder de andere varianten van sexualiteit. In November 1969 houdt de NVSH in Utrecht een algemeen ledencongres onder de titel: ‘De staat als zedenmeester’ en formuleert: ‘Seksualiteit is een zaak van alle leeftijden. De seksuele voorlichting en opvoeding dienen er in ieder geval van uit te gaan dat lustgevoelens positief moeten worden gewaardeerd.‘ (Dr. Ernst Otto Born, Pedofiele integratie na 1959, Storm: Utrecht 1973)
• D66: het verkiezingsprogramma voor de tweede kamer uit 1977 en 1982 pleit voor het afschaffen van de leefijdsgrens voor pedofilie, evenzo Boris Dittrich in “Nieuwe Sekstant” van zomer 2002.
• PvdA: Roethoff in “De Rooie Vrouw” in 1987 pleit voor afschaffing van de leeftijdsgrens evenals voor hem Brongersma, jarenlang (1963 tot 1977) lid van de eerste kamer voor de PvdA en pleitbezorger voor pedofilie en in de jaren vijftig nog veroordeeld wegens pedofilie. Brongersma kreeg in de jaren zeventig en tachtig een welwillend podium op radio, tv en in dagbladen en tijdschriften. Pedofielen die zich aan kinderen vergrijpen, waren volgens Brongersma uitzonderingen. ,,Meestal wil de man niet meer dan wat knuffelen, strelen, stoeien en masturberen. En die verlangens zijn wederzijds, omdat er met het kind een heel innige relatie groeit.”
• VVD: diverse uitspraken van Nijpels (1978), Lept (1985) en Geertsema (1993). Zo betoogde Ed Nijpels dat leeftijd geen criterium moest zijn om seksuele relaties aan te gaan. ,,Wanneer een kind vrijwillig dergelijke contacten met ouderen heeft, moet dat worden toegestaan.”
• GroenLinks: Binnen de lobbygroep “Rozelinks” doen verschillende opvattingen de ronde die allen legalisering van seksueel verkeer met minderjarigen bepleiten. Onder meer gewezen partijvoorzitter Meijer deed hier van zich spreken.
• In 1979 verschijnt de “Petitie inzake leeftijdsgrenzen in de zedelijkheidswetgeving”, opgesteld door Coornhertliga, vereniging voor strafrechthervorming, Humanistisch verbond, de NVSH en Ds. A. Klamer, radiopastor en mede ondertekent door circa 250 “vooraanstaande” personen en 50 instanties die werkzaam zijn in het maatschappelijk werk en geestelijke volksgezondheid, de jeugdzorg, psychiatrie, psychologie en pedagogie, rechtsgeleerdheid en politiek (PvdA, PSP, D66, PPR en JOVD). In deze petitie wordt ervoor gepleit pedofilie uit het strafrecht te halen.
• In 1992 heeft een meerderheid in zowel de tweede als de eerste kamer de door het derde kabinet Lubbers (CDA en PvdA) voorgestelde wetswijziging goedgekeurd, waarmee pedofilie met kinderen van 12 jaar en ouder in de praktijk uit het strafrecht is gehaald. [Minister-President: Drs. R.F.M. Lubbers (CDA), Vice minister-president: W. Kok (PvdA), Justitie: minister Dr. E.M.H. Hirsch Ballin (CDA) (7 november 1989 - 27 mei 1994) en staatssecretaris: Mr. A. Kosto (PvdA) (7 november 1989 - 27 mei 1994)].
• Naar aanleiding van de zaak Dutroux in België kwam het kabinet in 1995 met een voorstel tot herziening van de kinderpornowet 240b, waarmee het in voorraad hebben van kinderporno strafbaar zou worden. De PvdA, VVD en D66 verzetten zich tegen deze herziening. De parlementariërs Boris Dittrich (D66), Gerda Dijksman (PvdA) en Mohammed Rabbae (GroenLinks) vonden dat particulieren niet vervolgd moesten worden voor het bezit van kleine hoeveelheden kinderporno. Er zou eens kunst tussen kunnen zitten. En “kinderen vanaf twaalf jaar moeten toch het recht hebben mee te werken aan naaktreportages?”
• In 2002 stemden de gehele fractie van Groen Links, Jurgens en Le Poole (PvdA) en Kohnstamm, Hessing en Schuyer (D66) tegen een voorstel waarin uitvoering werd gegeven aan de nota inzake de bestrijding van seksueel misbruik van en seksueel geweld tegen kinderen.
• De schrijvende pers, zowel de kranten, de familiebladen als opinie-tijdschriften hebben evenals de radio en televisie in de jaren 60 en 70 meermalen ruim baan gegeven aan de pleitbezorgers van de “vrije sex” met kinderen.
• In 1971 plaatste Vrij Nederland naar aanleiding van een uitzending van Brandpunt (KRO) een interview met psychiater dr. J.R.M. Maas, geneesheer-directeur van de Pompe Kliniek (Nijmegen). Volgens Maas is pedofilie een algemeen menselijk verschijnsel. Hij vertelt zelf ook kinderen tegen te komen, ,,die je seksueel aanspreken”. En ,,Ik denk dat kinderen feillozer aanvoelen wat goed is dan volwassen mensen. Ik denk ook dat de meeste kinderen zonder dwang tot het beleven van deze dingen (seks met een volwassene) komen” en “Je kunt zelfs zeggen dat het kind een pedofiel contact mist.”
• In Ouders van Nu (mei 1971) mocht zenuwarts dr. W.J. Sengers relativerende opmerkingen plaatsen bij ‘de kinderlokker’: ,,Kan seksueel contact kwaad als daarbij geen pijn of letsel worden aangedaan? Als men een kind mag strelen, waarom dan ook niet genitaal?” Wanneer kinderen toch schade ondervonden, dan was dat de schuld van de politie, die tijdens verhoren duidelijk maakte dat een grens was overschreden. Dát maakte kinderen overstuur, aldus Sengers, in het dagelijks leven universitair hoofddocent aan de Erasmus Universiteit Rotterdam.
• Bij Sonja Barend (VARA) mocht een echtpaar vertellen hoe het zijn kinderen “daadwerkelijk” inwijdde in seksualiteit. Een applaus van het publiek in de studio volgde op dit ‘dappere relaas’.
• Bij Koos Postema (VARA), kreeg in oktober 1978 criminoloog en voormalig PvdA-senator Edward Brongersma alle ruimte om zijn liefde voor minderjarige jongens te belijden.
• Midden jaren tachtig verklaarde de voorzitter Benjamin Roelofsma van pedofielenvereniging Martijn in de Haagse Post dat kinderen het beste in seksualiteit kunnen worden ingewijd door pedofielen: ,,Als je kinderen wilt leren zwemmen, huur je ook een ervaren zwemleraar in.” En niet lang daarna wond Roelofsma zich op over pleegzorginstellingen die geen kinderen bij pedofielen wilden onderbrengen.

Konsekwent aan de ideeën en normen van de vele politici van linkse en links, liberale huize, de Coornhertliga, COC, NVSH etc. zouden de meeste priesters, die thans betrokken zijn bij de pedofilie schandalen, gewoon vrijuit gaan. Daarom dient naast de enkele priester-dader ook deze politici – en vele anderen - te worden aangeklaagd. Zoals de misdaad van de enkele priesters de gehele Kerk raakt zo raakt dit politieke drijven door vele politici, professoren, juristen enz., enz. uit alle geledingen van de maatschappij de gehele maatschappij.